Op vrijdag 22 juni dropte ik mozaïeksteen "Argine"in Tilburg in de wijk Rooi Harten. (Het hoe en waarom daarvan staat in mijn vorige blog.) De dag erna was ik druk aan het inpakken, want die zondag vertrok ik naar Rothenburg ob der Tauber voor een 3-weekse 'kampeer-roadtrip-vakantie' tot aan Dubrovnik.
Op maandag 25 juni kreeg ik in Rothenburg een berichtje binnen op mijn telefoon, het was van mijn website. Er had iemand wat in mijn Gastenboek geschreven!
Team Koraal, "met hart voor de zorg" 😉, hadden 22 juni mijn steen gevonden.... Yes!
Hoe verliep mijn dropping op 22 juni?
Kwam ik harten, klaveren, cijfers 4 en 11 en 22 tegen? En misschien het element vuur?
Nou, het AD gaf mij die ochtend al meteen een foto met vuur! 😊
Iets over negenen, vertrok ik met de sprinter naar Utrecht, met de steen in de tas...
Onderweg naar het station zag ik al een groot zwart hart voor een raam! ❤
In Utrecht had ik geluk. Mijn aansluiting van 9.44u naar Den Bosch zou niet rijden, maar gelukkig stond de trein eerder, die van 9.33u nog op het perron! Snel ingestapt dus! 😊
Klavertjes brengen écht geluk!
In de trein lag een tijdschrift met op de voorkant een foto van een grenspaal.
Ik vond het toch echt op een klaver lijken! Een klavertje 5 dan wel te verstaan... 😊
Geheel volgens plan, en met een beetje geluk dus, kwam ik om 10.27u in Tilburg aan.
Op het station kwam ik deze mozaïeken tegen, best fraai.
Normaal gesproken zou ik bij aankomst mijn neus achterna zijn gegaan, op zoek naar harten en cijfers volgend als 4, 14, 44, 22, 11, 444. Maar dit keer wist ik waar ik heen wilde! De wijk Rooi Harten, waar de missionarissen in een oud klooster hadden gezeteld. Toch had ik geen route daarvoor uitgestippeld. Ik wist vaag de richting, en ging evengoed mijn neus achterna. Op zoek naar harten, en misschien klaveren of vuur?!
Al snel liep ik langs het cijfer 444 😊
Even daarvoor, op de Spoorlaan, was ik een muur met 'ruiten' gepasseerd. Een kaartsymbool uit de 2e dropping.....😲
Vreemd genoeg zou ik op deze afsluitende droppingdag álle kaartsymbolen tegen gaan komen!
Harten, klaveren, ruiten, én schoppen...
Het cijfer 14 en een raam met klaveren, leidde mij via de Elzenstraat en de Dionysiusstraat naar de...Missionarisstraat! Nou, als dát niet de goede weg wijst?! 😉
Daar kwam ik dan ook de eerste harten tegen. 😍
Ik vervolgde mijn pad over de Lindenstraat, Lindeplein en Zilverlindestraat.
En ik spotte nog wat harten onderweg...
De Zilverlindestraat bleek precies uit te komen bij de Klaverstraat. Waar mij een 'waterteken' op een gevel op de hoek van de straat toelachte. Hee, het element 'water' dus, uit de 1e dropping.
Rooi Harten bereikt in ieder geval!
De Klaverstraat liep ik uit tot aan de Capucijnenstraat en via de Paterstraat kwam ik in de Akkerstraat terecht.
Hieronder een foto van wat cijfers op deze route. Weinig harten in Rooi Harten...😕, alleen een plant met hartvormige blaadjes... Wel ruiten en een klavermotief!
De Diepenstraat bracht mij na de Akkerstraat linea recta bij het oude gerenoveerde klooster aan de Bredaseweg, én bij het achtergelegen Rooi Hartenpark.
Rondom het klooster zijn, feitelijk in de oude kloostertuin dat daarvoor bijna helemaal plat gegooid is, strakke nieuwbouwhuizen gebouwd. Ik liep er een rondje en tot mijn verbazing was er bij geen enkel huis iets van een hart aanwezig. Rooi Harten zonder harten dus...😲
Tussen klooster en huizen stond dit witte beeld van een Rooi Harten pater. Zijn gezicht en handen gekeerd richting kloostergebouw.
Ik liep om het klooster heen. Er waren kantoortjes op de begane grond van de oude kerk.
In de kerkramen klaverpatronen!
Aan de voorkant trof ik de ingang met boven de toegangsdeur het grote glas-in-loodraam met het rode hart in het midden. de deur stond op een kier, maar ik had niet de neiging om naar binnen te stappen. Een man met een hoogwerker was precies voor de ingang bezig. De ramenlapper?
Ik vervolgde mijn pad, in de straatjes van de wijk. Via de Tarwehof kwam ik weer in de Akkerstraat, die ik in omgekeerde volgorde nu helemaal uit liep. Wederom mooie gevelranden, én een hart!
In deze rand zit een soort klavermotief 😊
Bij het fotograferen van een gevelrand kwam een mevrouw opeens haar huis uit gestoven: "Mevrouw, mevrouw!!! Waarom fotografeert u míjn huis??!"
Ze was snel gerust gesteld gelukkig toen ik haar de foto van de gevelrand liet zien....
Via een klein stukje Sint Annastraat, waar ik nota bene in een raam van een café het schoppenteken tegen kwam, (die zie je echt niet vaak!), kwam ik op de Bredaseweg uit. Precies tegenover een grote begraafplaats, met grote witte beelden in de omheining. In het toegangshek een klavermotief!
Ik besloot daar even rond te kijken....
Het was een sombere begraafplaats, met allemaal bijna zwarte stenen en kruizen. Log, zwaar, monumentaal... Zou ik hier wel een hart tegen kunnen komen?
Terwijl ik dat dacht, schemerde er een wit hart in de verte voor mijn ogen.
Ik liep erheen...
Een wit simpel houten hart op een zwart granieten steen. Op de plaat las ik de naam Jos Jacobs!
Dat uitgerekend bij het enige hart dat ik zag de naam Jacob tevoorschijn kwam!! (Zie mijn vorige blog, bij elke dropping zag ik 'ergens' de naam Jacob... 😊)
Op het hart een mooie tekst....
Ik liep nog wat verder rond. 'Jacobussen' verwacht je toch wel vaker op een kerkhof te zien? Zeker als hij zo oud is. Maar nee hoor, niet te zien. Totdat ik op het enige andere hart stuitte! Geen Jacobus op dat graf, maar wél precies er tegenover! En nog dubbel ook! Jacobus Maes en Johanna Jacobs, samen op een grafsteen...
Mozaïeken kwam ik er ook nog tegen, twee keer. Oh, én het cijfer 4! 😊 En klaveren ook nog, maar desondanks geen geschikte droppingplek... Dus ik verliet de begraafplaats weer.
Ik liep over de Bredaseweg terug richting het klooster.
Bij huisnummer 144 zag ik nog een mooie klaverpatroon in de gevel. Maar, nee, ook geen goede droppingplek te vinden hier....
Ik besloot dat de dropping toch ergens bij het klooster moest plaats vinden.
De plek zelf had natuurlijk al het woord 'harten' in zijn naam. Het symbool klaveren zat overal in de kerkramen. Het element vuur was weliswaar nog nergens te bekennen, maar dat is natuurlijk wel een lastige. Misschien symbolisch vuur? De passie van de missionarissen die er gewoond hebben?
Het cijfer 4 kwam voor in het hele kloostercomplex, want alles had huisnummer 204, met een toevoeging... Kijk maar:
Maar er was ook een plek met een hart-symbool, want op het witte beeld van de Rooi Harten pater zat natuurlijk een hart afgebeeld!
Misschien was dat dan een goede plek? Onder het beeld van de pater?
Het voelde goed. Ik legde de steen daar neer, aan zijn voeten....
Ik ging even verderop, zittend op een richel, mijn boterhammetje opeten, met in de verte uitzicht op het beeld met steen "Argine"...
Ik zag twee mensen aan komen lopen, met een hondje dat los liep. Zagen ze iets??
Het hondje liep wat heen en weer rondom het beeld. De twee mensen dus ook, ze bleven ook even staan.... 😊 En tóch zagen ze niets liggen! Wonderlijk...
Was het wel de goede plek? Zo dacht ik.
De pater lachte mij toe en wees met zijn armen naar het kloostergebouw.
Ik liep nóg een rondje om het klooster en besefte ineens dat er natuurlijk nóg een hart aanwezig was!
In het grote glas-in-loodraam boven de ingang!
Dus trok ik de stoute schoenen aan en ging nu wel naar binnen. de deur stond namelijk nog steeds op een kier.
Bij het naambordje zag ik al dat hier geen appartementen waren, zoals ik eerst gemeend had te lezen, maar een aantal bedrijven. Er waren 3 huisnummers: 204-11, 204-13, en 204-14.
Dat vond ik best merkwaardig, een 11, een 14, én een 13.... Een 13 wijst ook op 4, want 1+3=4.
Een goed teken dus! 😊
Ik kwam binnen in een halletje met een trap. de deur bovenaan de trap was hermetisch gesloten, verder kon ik dus sowieso niet komen.
Maar dat was ook niet nodig!
Het klavermotief was overduidelijk aanwezig in de balustrade van de trap!
Klavertje 4 hé...
En daarboven scheen het licht door het rode Rooi Harten hart in het raam...
Een mooiere plek had ik niet kunnen verzinnen 😍
Dus ik wist wat mij te doen stond.
Ik liep terug naar het beeld van de Rooi Harten pater, bedankte hem voor de weg die hij mij gewezen had 😉, en nam de steen mee, om deze vervolgens te droppen op de balustrade in de hal....😊
Met een tevreden gevoel verliet ik het pand.
Ik bezocht hierna nog het museum voor moderne kunst in Tilburg, "De Pont".
Hier kwam ineens het element 'vuur' wel nog op mijn pad!
En iets later ook nog een keer op het station, op een tankwagon....
Toch nog vuur dus....
In de trein ging ik zonder het te weten in treinstel 4044 zitten...
Ik verzin het niet 😲😊
Mijn missie was voltooid.
De steen werd dus, diezelfde middag nog, gevonden door 'Team Koraal' die op weg gingen voor hun lunchwandeling. (Of daarvan terugkwamen?)
Hun reactie, geschreven in het Gastenboek van mijn website:
"Wat een leuke verrassing lag er vrijdag op onze trapleuning! Tijdens onze lunchwandeling vonden we jouw steen. Hij heeft een mooi plekje gekregen in ons kantoor.
In het voormalige klooster zitten nu een aantal bedrijven, waaronder wij: Koraal.
Wij detacheren zorgpersoneel en hebben een groot hart voor de zorg. Deze steen is dus erg toepasselijk voor ons!
Dank je wel en succes met je verdere projecten.
Groeten,
Team Koraal"
Heel erg veel dank voor de reactie Team Koraal!
En bij deze ook nogmaals dank aan de 3 andere stenenvinders, t.w. Annelies, Regillio en zijn enthousiaste familie, en Paola en Sebastian.
Wat heerlijk om dit keer op álle stenen een reactie te hebben gehad!
Dat voelt heel fijn...😊
Op een paar stenen uit eerdere projecten heb ik nooit een reactie gekregen. En daarvan weet ik dus ook niet waar ze terecht zijn gekomen. Jammer, een gevoel van verlies, maar ook weer niet heel erg, ik vertrouw er op dat ze op iemands pad zijn gekomen....😉
Mijn volgende project moet nu wel iets te maken gaan hebben met het thema 'Jacobus' 😊
Daar moet ik denk ik wel wat research voor gaan doen...😉
Wordt tzt vervolgd....
