Bijna 3 weken na dato kom ik eindelijk toe aan dit verslag. Een beetje lang geleden, maar ik had nog steeds de ijdele hoop dat er een reactie zou komen van de vinders van de twee stenen die ik op 25 mei neerlegde in respectievelijk Sint Jacobiparochie en Leeuwarden.
Helaas, helaas, niets gehoord of gelezen. Niet in mijn mail, niet in mijn gastenboek, Facebook of Whatsapp, ook niet onderaan een blog...😢
Tja, zo gaat dat. Niet altijd komt er een reactie. Maar dit keer had ik nog wel een dubbele kans! 😮
Dat ik dit nog steeds doe, een mozaïeksteen neerleggen voor een 'eerlijke' vinder, komt doordat ik de meeste keren wél een reactie kreeg. Over het algemeen vrij snel na het droppen en vinden. Heel soms wat later, maar toch meestal wel binnen de twee weken. Met als uitzondering daarop de steen die ik in Gouda dropte in 2014 en vorig jaar, na ruim vier jaar dus, een mail over kreeg!
Waar ik maar mee wil zeggen: "Het kan en mag altijd nog!" 😃
Dan nu mijn verslag:
Op de 25e van de vorige maand ging ik met de trein op pad naar Friesland, met in mijn tas de twee dropping-mozaïekstenen.
Het was zaterdag, en dus kon ik al vroeg weg met mijn dalurenkaartje.
Om 7.02 uur vertrok ik van station Veenendaal-West.
De heenreis met de NS verliep een stuk voorspoediger dan de maand ervoor naar Uithuizen, ondanks dat ik ook nu weer gebruik moest maken van de NS-bus! Dit keer van Meppel naar Leeuwarden.
Deze 'snelbus' zou ook stoppen in Steenwijk en Heerenveen, maar die laatste werd geskipt omdat er al een andere bus heen ging. Wat onze praatgrage chauffeur, die volgens mij normaal gesproken op vakantiereisjes rijdt, wel fijn vond. Ik ook trouwens. 😄
(let op de roos! 🌹😊)
We kregen onder andere te horen dat hij helaas geen koffie kon serveren, en dat ze vroeger toch niet zó veel verkeersdrempels hadden!
De tijdwinst maakte voor mij uiteindelijk niet zo veel uit, want in Leeuwarden moest ik evengoed wachten op de Arriva-bus naar Sint Jacobiparochie.
Dat was bus 72, op perron J....de J van Jakobus! 😉
Buiten was het brrr koud met 14 graden. Dus ik heb nog even de hal bekeken van het station, hij had wel iets weg van die van Groningen. 😁
Gelukkig kon ik in de bus drie kwartier bijkomen van de kou. Ik zat pal boven de verwarming namelijk, die op volle toeren draaide!😅
De busreis voerde mij langs lieflijke, rustige Friese dorpjes en landerijen. Zo zie je nog eens wat.
Halte Oosteinde stapte ik uit, net als een slanke grijze mijnheer in hardloopkleding...er bleek een of andere 'run' te zijn in Sint Jacobiparochie! Gelukkig liep het niet langs de plek waar ik de eerste steen wilde droppen, maar misschien was het al een voorbode van wat de middag mij zou brengen in Leeuwarden. Een dropping op een zaterdag heeft een zeker risico. 😅
Ik liep het Oosteinde af en kwam al snel bij de 'Groate Kerk' en het monument daar, het officiële vertrekpunt van 'het Jabikspaad', de Friese Jakobsweg. Het monument, een grote metalen boog van beeldhouwer Henk Rusman, staat symbool voor de tocht naar het oneindige...
Pal achter het monument waren werklui bezig in een tuin. Droppen bij het monument zelf was dus niet echt een optie, als ik dat al had gewild. Ik liep naar de kerk. Twee van de drie dubbele deuren stonden open. De meest rechter was de ingang naar het Pelgrimsinformatiecentrum. De andere herbergde achter glas een pelgrimstafereel met de tekst "Van Sint Jakobiparochie naar Santiago de Compostela". Het glas spiegelt op de foto wel heel erg om het goed te zien:
Ik liep en keek wat rond in de directe omgeving van de kerk, op zoek ook naar de wulk als richtingaanwijzer van het Jabikspaad. Op de weg die naar links liep als je voor de kerk staat kwam ik deze verbleekte versie tegen op een lantaarnpaal:
Maar gelukkig was er ook een betere versie op de weg achter de kerk 😊:
Een rondje om de kerk leerde mij dat deze een lage omheining heeft van glad gepolijst steen (graniet?), met daarin gefreesd diverse steden die je onderweg naar Santiago tegen komt. Beginnende rechts met Sint Jacobiparochie en eindigend links met Santiago de Compostela.
Ergens halverwege zag ik zelfs deze.....La Coquille!
Tja, daar moet zo'n route toch wel minstens langs gaan. 😉
Het ligt overigens in de Dordogne.
Uiteindelijk besloot ik de steen maar bij de pilaar naast de middelste deuren te leggen.
Dit werd niet de definitieve plaats! 😁
Vervolgens stapte ik naar binnen door de rechter deuren van de kerk. Hmmm, een hal, links een balie met niemand er achter. Op de balie wat folders en plantjes. Achter de balie een poster van Santiago en zo te zien oude pelgrimspaspoorten met stempels...
Rechts was er een smalle steile trap naar boven, met een pijl dat verwees naar het Pelgrimsinformatiecentrum. Ver boven, zo leek, klonken stemmen van ik denk een drietal mensen?
Ofschoon ik aanstalten maakte om de trap te beklimmen, was het net of 'iets' mij tegen hield....
....even later stond ik weer buiten 😅, bedacht mijzelf dat ik in mijn tas wat foldertjes had over dit project, en nog weer wat later lagen die foldertjes ineens binnen op de onbemande balie...😀
Van stilletjes stenen neerleggen wordt je een beetje stiekem, ik kan er niets aan doen...😉
Maar ook deze stiekeme actie heeft geen reactie ergens uitgelokt, of zo...
Toch té stiekem misschien. 😳
Aangezien er nog enige tijd was voor de bus weer terug ging naar Leeuwarden besloot ik een stukje van de route te lopen, beginnende bij de duidelijke wulk áchter de kerk.
Na een stukje dorpsstraat ging het pad al snel naar links een echt wandelpad op.
Toen deze uiteindelijk richting een weiland ging....en er eindeloos uit zag 😉, keerde ik weer om.
Op de terug weg kwam ik nog langs het "Jabikshuus" 😊
Ondertussen had ik voor mijzelf bedacht dat de stenen omheining eigenlijk een mooiere plek zou zijn voor de mozaïeksteen. Dus terug bij de kerk, waar de steen nog steeds onaangeroerd lag, verplaatste ik de steen naar...ja, gut bij welke plaatsnaam moest ik hem neerleggen???
Dat werd mij snel duidelijk toen ik 'Leeuwarden' zag, de plaats waar de andere steen naar toe zou gaan.
Zo hebben ze een verbinding met elkaar! 😊
Toen ik wegliep richting bushalte kwam er een meisje voorbij, ze liep rakelings langs de steen, maar zag niets. Bij de bushalte zelf, waar de bus nog even op zich liet wachten, kwam er óók een meisje aangelopen. Was het nou datzelfde meisje? Ik kon dat niet met zekerheid zeggen. Waar was ze dan in de tussentijd geweest? Ze rook in ieder geval zoet, naar snoepgoed. Ze likte aan een lollie en keek op haar mobiel. Samen wachtten we op de bus...
Een halte verder stapte ze alweer uit! Ze keek me even verwonderd aan toen ze naar buiten stapte... Ze zou toch niet...???? 😲
Zo, dat was dropping 1, (bent u er nog?), op naar dropping 2. 😊
In Leeuwarden stapte ik uit bij halte Spanjaardslaan, iets ten noorden van het centrum. Ik hoopte hier een stukje verder het Jabikspaad op te pakken en te volgen naar de Sint Jacobsstraat. Ik wist de route ongeveer. Ik liep langs de Noordersingel en kwam wat bijzondere dingen tegen:
Tegeltjes met een lelievorm die lijken op de Jakobsschelp !
Venetiaanse gondel op het water! 😲
Een beeld dat mij sereen en ingetogen voor kwam, kenmerk van het pelgrimeren...
En dan op nummer 66 de naam Holtz!
De familienaam van mijn moeder, met tz!
Die kom je toch niet vaak tegen in Nederland...
Tekens van de Jabiksroute bleven echter uit. Geen gele wulk op een blauwe achtergrond was te zien.
Toch moest de route daar lopen, over de brug bij de Noorderweg. Ik zag wel andere wandelpadtekens. Die dan maar volgen???
Het bracht mij in wijk 11, altijd een goed nummer voor mij. 😊
Ook kwam ik pal langs het Jakobijnerkerkhof, met de Jakobijnerkerk. Daar zit ook een naamsrelatie met Jakobus. Op de foto hieronder het 'Oranjepoortje'. Speciale ingang voor de familie Nassau.
De enigste wandelaanwijzingen die ik nu nog tegen kwam waren die van de NS!
Waar was die wulk toch???
Niettemin zat ik niet in de put hierover, ik volgde maar mijn gevoel.
En zo kwam ik bij "Bij de put"...😃
Waar ook daadwerkelijk een put staat!
Bij de put komen ze samen....
Put je troost hier, leef met zin...
Toch wel bijzonder, als je bedenkt dat ik eigenlijk op weg was naar de zeven putdeksels in de Sint Jacobsstraat! Ik denk namelijk niet dat de Jabiksroute langs "Bij de put" gaat. Wél langs die zeven putdeksels! 😄
Ondertussen werd het steeds drukker op straat, en waren er ook wegafzettingen:
Er bleek een heus Straatfestival bezig te zijn in het hele centrum! Met allerlei muziekpodia en optredens. Er liepen ook mensen verkleed rond.
Bij het begin van de Sint Jacobsstraat stond een groot podium, was er een informatiestand, en tegen de muur van de eerste huizen stonden allemaal toiletten! Eén ding werd mij duidelijk, dit werd de grootste uitdaging ooit om ongezien een mozaïeksteen te 'droppen'...pfffff.
Het had mij van tevoren best een mooie plek geleken, in de vensterbank van die eerste huizen. Ook omdat daar nog geen winkels zijn. Maar droppen tussen de wc's werd me toch te veel van het goede.
Plus de kans dat zo'n steen misschien zou verdwijnen in een afvalbak bij het opruimen van de stad na het feest. 😕
Dus heb ik eerst maar eens die putdeksels gefotografeerd:
Dat ging nog wel zonder al te veel delen van mensen er op. 😅
Voor wie het vorige blog niet gelezen heeft, over de putdeksels:
"De putdeksels verwijzen naar de zgn. Jabikspaad route, een wandelroute
die loopt van Sint Jacobiparochie naar het pelgrimsoord Santiago de
Compostella in Noord-Spanje.
De Latijnse benaming voor Santiago de
Compoststella is Campus Stellae, de titel van het kunstwerk. Ieder
putdeksel beeldt een lichaamsdeel beginnend met de voeten en eindigend
met het hoofd, gecombineerd met een schelp.Op het meest noordelijke in
de Sint Jacobsstraat staat de wulk of kinkhoorn afgebeeld gecombineerd
met de voeten. Het zevende en meest zuidelijke deksel heeft een
afbeelding van de jacobsschelp gecombineerd het hoofd van de Heilige
Jacobus. De Sint Jacobsstraat is onderdeel van de gehele route."
Uit:
https://www.keunstwurk.nl/kunstobjecten/campus-stellae/
Daarna werd het een kwestie van op en neer lopen door die straat, en denken denken denken wáár zou het kunnen, en hóe dan??
Ik weet niet meer hoe vaak ik op en neer ben gelopen...
Op een gegeven moment dacht ik, 'misschien moet ik toch een rustiger straat uitkiezen'.
Dus ik teruglopen langs de Jabiksroute zoals ik dacht dat hij lopen moest. Kom ik weer uit, maar nu vanaf een andere kant, bij de Jacobijnerkerk! En wat zag ik daar? Dit bord:
Hier liep de route dus! 😊
Niet dat ik verder die wulk in de straat zag....
Maar hier was weer niet echt een goede plek voor de steen, niets om hem op neer te leggen.
En heel rustig was het er nou ook weer niet, want ook hier was een act/workshop aan de gang. Was wél een stille act, met koptelefoons voor de deelnemers.
De kerk zelf ben ik ook nog binnen geweest, maar ook daar geen geschikte plek voor mijn steen....
Dus toen maar weer terug naar de Sint Jacobsstraat. 😄
Langs net weer een iets andere route, en wat kwam ik daar tegen...?
Op de regenpijp: de wulk!!!
En daar vlakbij, ook nog weer een link naar mijn moeder die Elisabeth heette (met een s):
Terug in de Sint Jacobsstraat besloot ik na een poosje dralen en winkeltjes bekijken om op een van de bankjes voor een winkel te gaan zitten, wat te rommelen in mijn tas en dan de steen onverhoeds achter mij in de vensterbank van de winkel neer te leggen. Nu had niet elke winkel een bankje plus vensterbank, dus mijn keuze daarin was vrij beperkt. 😉
Het werd de vensterbank van 'Conceptstore Nørd', op nummer 15.
Een best leuke winkel met allerlei accessoires voor in huis, en waar je tevens koffie kon drinken...
(
www.nord-store.nl)
En het lukte! En dat terwijl er pal voor mijn neus een man stond te luisteren naar de muziek die uit een zijstraat kwam. En hij draaide steeds maar wat rond en keek om zich heen... Tja, hihi.
Aan de overkant wachtte ik nog een poosje op dat ene ogenblik dat de straat wat minder vol zou zijn. Ondertussen kon ik mooi kijken en luisteren naar een muzikant even verderop...
En ja! Daar was even dat 'stiltemoment':
En nu komt het mooie....(nou ja)
Terwijl ik daar nog stond aan de overkant, zag ik vanuit mijn ooghoeken de (ik denk) eigenaar van Nørd de winkel uit komen,
naar de steen kijken,
('wat ligt dáár nou in míjn vensterbank?'),
hem oppakken,
het kaartje bekijken en lezen,
met de steen naar binnen gaan....
Dus ik dacht, 'mooi die is gevonden!'
En ik weet niet hoor, maar bij iemand die in zo'n leuke winkel werkt, verwachtte ik toch wel een of andere reactie.... Maar helaas, niet gekomen...
Dus ik hoop maar dat deze mijnheer het toch leuk heeft gevonden dat die steen daar lag, en dat ik hem daar mee verrast heb, en dat de steen ergens een mooi plekje heeft gekregen....
En datzelfde hoop ik voor de andere steen, en de vinder of vindster daarvan in Sint Jacobiparochie.
Verder ben ik weer heelhuids terug gekomen, met wederom NS-snelbus en trein.
Deze bus was alleen wat minder snel. Hij kondigde van tevoren aan dat hij niet in Steenwijk zou stoppen en wat deed hij vervolgens? Juist....stoppen in Steenwijk...hobbel hobbel door het centrum en zo, kostte heel veel extra tijd, waardoor de trein in Meppel al weg was.... En zo deed ik er 4 uur over om van Leeuwarden naar Veenendaal te komen. Maar dat mocht verder de pret niet drukken hoor...😉
Nog 5 'droppingen te gaan' voor dit project.
De volgende is op 25 juni, in Roermond..... Lees op 24 juni mijn blog daarover. 😊
Het 3e mozaïek heet "Follow the Signs" en is nog in de maak.
Op Facebook en Instagram waren er al foto's te zien van dit proces.
Ook hier een glimp van wat het worden gaat:
1* Je bindt je schelp aan je rugzak
2* Doet je wandelschoenen aan en gaat op pad
3*Volgt de richtingaanwijzers met de schelp
4* .....
5*
6*
7*
