1e "Lonely Stone" gedropped op 29 januari

Het was koud woensdag 29 januari, heel koud vond ik zelf. Rond een uur of 11 kwam ik in Deventer aan met de trein die onderweg wat vertraging had opgelopen waardoor ik overstapaansluitingen miste. Ach ja, ik had de tijd... In Deventer begon al snel mijn neus te lopen van de kou, jakkes. Dus ik belandde al vrij snel bij Grand Café de Dikke van Dale vlakbij de Eusebiuskerk voor een kop koffie en een lekker warm! broodje...

Ik nestelde mij met een boek aan een tafeltje vlak naast de verwarming en het raam, zo kon ik het wel even uithouden! Druk was het niet moet ik zeggen. Aan het andere tafeltje bij het raam zaten twee dames druk kletsend aan de cappuccino. Ondertussen bedacht ik mij waar ik mijn steen zou kunnen droppen. Beneden bij de toiletten misschien? Of daar in de buurt op een lege tafel? Maar ja, dan moest ik wel mijn plaats verlaten mèt steen. Ik besloot om hem gewoon naast mij in de vensterbank te leggen.... Dit deed ik nadat de dames aan het andere tafeltje weg waren en ook de bediening even uit de buurt.Dat lukte prima...

Ik nam er rustig een foto van, pakte daarna mijn spullen in en ging afrekenen bij de bar. Mijn tas en jas achterlatend op het tafeltje, vlak naast de steen.
Het duurde even voordat er iemand kwam en ondertussen zag ik dat er twee nieuwe, wat oudere dames waren binnen gekomen en aan het andere tafeltje bij het raam gingen zitten.
Toen ik even later betaald had liep ik terug naar mijn spullen en hoorde ik een van de twee vrouwen voor zich uit zeggen: "de eerlijke vinder, dat ben ik dus!"
Ze had de steen in haar handen en was het kaartje aan het lezen! Goh zeg, dat ze die steen zomaar hadden weggenomen terwijl die toch nog enigzins naast mijn spullen lag! Maar goed, niet erg... Ik wist in ieder geval dat hij gevonden was, haha. Ondertussen trok ik daar heel rustig mijn jas aan. Maar de dames keken niet naar mij, en het kwam denk ik dus ook helemaal niet in ze op dat ik misschien wel eens de maker van de steen zou kunnen zijn!
Ik verliet het pand in de hoop dat deze dames mij wel een berichtje zouden sturen. Want dat stond toch echt ook op het kaartje: "....maar vergeet niet om mij een berichtje te sturen waar hij terecht is gekomen!", en daarna heel groot mijn e-mailadres, dus dat lijkt me dan toch wel duidelijk.
Nee, ik ben zéér teleurgesteld in deze dames, heel erg zeer.... want tot op heden heb ik niets van ze gehoord. Dus ik weet niet waar de steen nu is, of ze het mooi vonden, of ze het een leuk idee vonden, ...niets. Zelfs geen woord van dank... Zouden ze ergens bang voor zijn??? Dat ik hun mailadres zou gaan misbruiken? Dat ik hun iets opdring om te kopen???! Echt, eerlijke vinders die dit lezen, dat doe ik echt niet! Ik geef met liefde, en hoop op een stukje verwondering bij mensen, en ik ben gewoon erg nieuwsgierig naar het pad van de steen....WAAR komt hij terecht?! Maar ja, als mij dit niet medegedeeld wordt, dan kan ik net zo goed stoppen... Gelukkig zijn er ook nog ECHTE eerlijke vinders die dit wel doen! En mocht iemand echt geen email hebben, dan is er vast wel iemand in de buurt die dat wel heeft, of stuur een kaartje...mijn contactadres staat op mijn website, zo simpel is het....
Maar vol goede moed ga ik verder met Lonely Stone nummer twee.... Een steen die ik kreeg van de 5-jarige Jochem uit Gouda toen wij op vakantie waren in Turkije afgelopen oktober. Hij is in de maak. Meer daarover komende dinsdag!